"มนุษย์นั้นเสมือนดอกไม้แสนสวยที่มีมากมายหลายชนิด ส่วนฉันคือสิ่งที่ไม่สมควรจะไปอยู่รวมกับหมู่ดอกไม้นั้น" พัคฮายันแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ที่มีจิตใจที่อ่อนโยนและมีความหวังเพียงแค่อยากจะอยู่ร่วมกับมนุษย์อย่างสงบสุข แต่สำหรับมนุษย์แล้ว...พวกเขาหวาดกลัวแวมไพร์ที่มีพลังอำนาจเหนือตนเอง ยิ่งเกิดคดีฆาตกรรมจากพวกแวมไพร์มากขึ้นเท่าไหร่ มนุษย์ก็ยิ่งทวีความเกลียดชังมากขึ้นเท่านั้น ความหวังที่จะอยู่ร่วมกับมนุษย์อย่างสงบสุขของพัคฮายัน..จะมีทางเป็นจริงได้มั้ย?