ในนิยายโรแมนซ์แฟนตาซีที่นางเอกสูญเสียความทรงจำหลังหลบหนีออกมา ฉันดันได้เข้าไปสวมร่างของเซย์น่า ฮันเตอร์ธรรมดา ๆ ที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างบ้านของเธอเข้า “ผมชอบคุณ โปรดอยู่ข้างผมเถอะนะ เอลเลน ผมจะปกป้องคุณ...“ แม้ตั้งใจจะชมชีวิตอันสนุกสนานจากคาแรกเตอร์ที่มาหานางเอกเพื่อสารภาพรัก “ผมเจอเธอครั้งแรกที่งานเลี้ยงครับ“ ”ฉันจะซื้อบ้านหลังนี้ เท่าไหร่ถึงจะพอล่ะ?“ “ท่านดยุกไม่ได้ปรารถนาหญิฃอื่นอยู่หรอกเหรอ?” แต่สิ่งที่ได้ทำจริง ๆ ก็คือ เป็นที่ปรึกษาด้านความรัก โดนขู่ให้ขายบ้าน และมีคนมาขอข้อมูลนางเอก เป็นต้น มีแต่เรื่องน่ารำคาญทั้งนั้น การรับบทเป็นเพื่อนบ้านนางเอก มันยากขนาดนี้เลยเหรอ? ถึงจะรำคาญ แต่นางเอกน่ารักก็เลยพอทนได้อยู่บ้าง... แต่กลับมีคาแรกเตอร์หนึ่งคาแรกเจอร์พยายามหนีขึ้นมาซะงั้น?! “ผมยอมแพ้กับเรื่องเอลเลนแล้วครับ ปลอบผมทีนะ เซย์น่า“ แถมยังส่งสายตาแปลก ๆ มาให้ฉันอีกด้วย!